بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم عجل لولیک الفرج
او خواهد آمد دوستان این سایت درباره منجی آخر زمان و اطلاع رسانی با موضوعات مختلف
درباره حضرت مهدی منجی آخر زمان میباشد سوالاتی که در ذهن شما بازدیدکنندگان عزیز
درباره منجی آخر زمان و مهدویت میباشد
در نظرات خودتان به اطلاع من برسانید تا به سوالات شما پاسخ دهم
ومن الله التوفیق
(برای بهتر دیدن سایت از مرورگر فایر فاکس استفاده کنید)
پيامبر اسلام (ص) فرمود: كربلا پاك‌ترين بقعه روى زمين و از نظر احترام بزرگ‌ترين بقعه‌ها است و الحق كه كربلا از بساط‌هاى بهشت است.
شخصيت، قيام و نهضت امام حسين (ع) هميشه در كلام معصومين (ع) وجود داشته است و عجب آنكه حتي معصومين پيش از امام حسين (ع) نيز اشاراتي به اين واقعه و سرزميني كه در آن مصائب عاشورا رخ داد، داشته‌اند. در اين نوشتار 40 حديث در باره امام حسين (ع) كه در سايت آيت‌الله محمدتقي بهجت آمده، منتشر مي‌شود.
عَنِ الرِّضا عَنْ ابائِهِ عليه السلام قالَ: قالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه وآله:
اَفْضَلُ اَعْمالِ اُمَّتى اِنْتِظارُ فَرَجِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ.
امام هشتم به نقل از پدران بزرگوارش فرمود: رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:
برترين اعمال امّت من انتظار فرج از خداى عزوجل مى باشد.
بحارالانوار ج52ص122
با استفاده از روايات اسلامى، قطعى ومسلم است که امام زمان (عجل الله فرجه) از
فرزندان امام حسين (عليه السلام) است. چنانکه حذيفه، از پيغمبر اکرم (صلى الله عليه
وآله وسلم) روايت مى کند که فرمود: (اگر از دنيا بيش از يک روز باقى نمانده باشد،
خدا آن روز را طولانى گرداند تا مردى از اولاد مرا، که همنام من است برانگيزد،
سلمان عرض کرد: يا رسول الله! از کدام فرزندانت به وجود مى آيد؟ پيغمبر
(صلى الله عليه وآله وسلم) دست مبارکش را بر حسين زده فرمود: از اين.(1)
طول عمر شريف حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف با اراده وقدرت خداوند
است، با توجه به اين که: (اَنَّ اللهَ عَلي کلِ شَئٍ قَديرٌ)(1) خداوند بر هر چيزي توانا است؛
افزون بر اين که طولاني شدن عمر، از نظر علمي امکان دارد، ودر تاريخ افرادي ديده مي
شوند که هزاران سال عمر کرده اند، واشخاصي وجود داشتند که عمرشان به هزاران،
بلکه بيشتر رسيده است، ودر مورد طول عمر حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه
الشريف، صادقِ امين، رسول اکرم صلي الله عليه وآله وسلم، بلکه امامان راستين وامين
به آن خبر داده اند. چنان که رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم وامامان با ذکر اسم
ومشخّصات حسبي ونسبي، وغيبت وطول آن خبر داده اند حتي فرموده اند، بعضي در
اين مورد شک وترديد مي کنند،
1) سوره بقره، آيه 106
مهم اين است که پيامبر اکرم (صلى الله عليه وآله وسلم) پس از مجاهدتهاى عظيم وتحمل
مشقتها وصبر وپايدارى شديد، ونبردهاى سخت با موانع بزرگ بالاخره با توفيقات الهى
توانستند، دين واحکام الهى را به واقعيت درآورند وبه اين صورت وحى الهى در قالب قرآن
به صورت نوشته درآمد. پس از اتمام حيات ظاهرى آن وجود مقدس قرآن به صورت (ميراث)
براى بشريت ماند.
پرستش خداوند که هدف اساسى بعثت انبياء ومحور حرکت همه ى اولياء خدا وجهت
دهنده ومتعالى کننده ى همه ى فضائل وارزشهاست، ودر آن عصر طلايى ظهور،
گسترش فوق العاده مى يابد بنحوى که (بر صفحه روى زمين، خانه اى وخيمه اى
باقى نمى ماند مگر اينکه خداوند اسلام را در آن وارد مى کند).(1) يا (هيچ زمينى
باقى نمى ماند مگر اينکه شهادتين در آنجا شنيده مى شود).(2)
بهر تقدير توجه انسانها به عبادت وپرستش خدا بى نهايت مى گردد. بنحوى که با
همه تلاش براى گسترش مساجد، باز هم کمبود جا احساس مى شود وبنابراين
(اولين گامى که امام زمان عليه السلام در اجراى عدالت بر مى دارد اين است
که از طرف آن حضرت،منادى صدا مى زند کسانى که حج وطواف مستحب
بجا مى آورند، محل طواف وحجرالاسود را به کسانى بسپارند که حج بجا
مى آورند).(3)
ونمى توان حتّى لحظه اى را تصوّر كرد كه امام معصوم نباشد.
(خداوند زمين را پس از مرگ زنده مى کند). مى فرمايد: (منظور اين نيست که خداوند
زمين را با باران زنده مى کند بلکه خداوند مردانى برمى انگيزاند که زمين را با زنده
گردانيدن عدل واقامه حد در آن، زندگى بخشند واقامه حد در زمين براى آن مفيدتر
است تا چهل روز بارانى پياپى).(1)
اقامه حدود الهى هدف ائمه (عليهم السلام) از فعاليتهاى گوناگون آنها بوده است.
چنانکه اميرالمومنين (عليه السلام) فرمود:
(خدايا تو مى دانى که از آنچه از ما سرزده، نه براى رغبت به سلطنت بوده ونه براى
به دست آوردن چيزى از متاع وبهره دنيا، بلکه براى اين بود که آثار دين تو را بازگردانيم.
در شهرهاى تو اصلاح برقرار نمائيم، تا بندگان ستم کشيده ات در امن وآسايش بوده
واحکام تو که ضايع مانده، جارى گردد).(2)
شبيه همين مضمون را نيز امام حسين (عليه السلام) هنگام ترک مکه وعزيمت به
سوى عراق، ايراد فرمود اين هدف مقدس است که در حکومت حضرت مهدى (عليه
السلام) به تمام وکمال جامه عمل مى پوشد وبهره هاى دنيوى واخروى آن حاصل
مى شود.
(1) مکيال المکارم، ج 1 ص 81.
(2) نهج البلاغه، خطبه
بيان شده است.جعفر بن ابى دلف مى گويد: شنيدم حضرت امام رضا (عليه السلام)
مى فرمود: (همانا امام بعد از من پسرم على است، امر او امر من، گفته اش گفته
من واطاعتش اطاعت از من است وامام بعد از او، پسرش حسن است، امر او امر
پدرش، وگفته او گفته پدرش واطاعت او اطاعت از پدرش مى باشد). سپس ساکت شد.
عرض کردم: اى فرزند رسول خدا! امام بعد از حسن (عليه السلام) کيست؟ پس آن
حضرت به شدت گريست، سپس فرمود: (البته بعد از حسن پسرش آن که قائم به
حق ومورد انتظار است، مى باشد).
من اهل (ران) شهرى بين مراغه وزنجان هستم. در شهر ما پيرمردى زندگى مى کرد که
صد وهفده سال داشت. نام او قاسم بن علا بود.(2) او به شرف ملاقات امام هادى (عليه
السلام) وامام حسن عسکرى (عليه السلام) رسيده بود، ودر زمان غيبت صغرا هميشه
نامه هايى از ناحيه مقدّس حضرت ابا صالح المهدى (عليه السلام) توسط سفرى آن
حضرت ـ يعنى محمّد بن عثمان وحسين بن روح ـ دريافت مى کرد. او در هشتاد سالگى
از دو چشم نابينا شده بود.
يکى از علايم ظهور آن حضرت که در بعضى روايات از نشانه هاى حتمى شمرده شده،
خروج شخصى به نام (دجال) است. وى يک طاغوت پرتزوير وحيله گر است که عده بسيارى
را به دنبال خود مى کشد.
حتمى بودن خروج او: امير المؤمنين (عليه السلام) از پيامبر اکرم (صلى الله عليه وآله وسلم)
نقل مى کند که فرمود: (پيش از قيامت ده امر حتمى واقع مى شود: خروج سفيانى، دجال،
دود، دابه الارض، خروج قائم، طلوع خورشيد از مغرب، نزول عيسى، فرورفتن در مشرق جزيره
العرب، بيرون آمدن آتشى از قعر يمن که مردم را به محشر براند).(اثبات الهداه ج 7، ص 405)
(أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ وَيَجْعَلُكُمْ خُلَفاءَ الأَْرْضِ) (النمل: 62)
حدَّثني أبي عن الحسن بن علي بن فضال عن صالح بن عقبة عن أبي عبد الله عليه
السلام قال: (نزلت في القائم من آل محمّد صلى الله عليه وآله وسلم، والله هو المضطرّ
إذا صلَّى في المقام رکعتين دعا إلى الله فأجابه ويکشف السوء ويجعله خليفة في الأرض).
پدرم از حسن بن علي بن فضال از صالح بن عقبة از: امام صادق عليه السلام در تفسير
آيه شريفه (چه کسي است که پاسخ مظفري را که او را بخواند مي دهد ورنج از او
دور مي کند وشما را در زمين جانشين پيشينيان سازد. فرمود: آيه شريفه درباره
حضرت قائم آل محمد عليهم السلام نازل شده وبه خداوند سوگند اوست مظطر هنگامي
که در مقام ابراهيم عليه السلام دو رکعت نماز خواند وخداوند را صدا زند وخداوند دعايش
را مستجاب گرداند ورنج را از وي دور کند واو را خليفه زمين قرار دهد.
بحار ج 51 ص 48؛ ومنتخب الأثر ص 294
باران و جلب منافع و دفع بسيارى از بلاها و خطرها از جامعه است، چنانكه در تفسير آيه
251 سوره بقره از امام صادق(عليه السلام)نقل شده كه فرمودند:
«إنّ اللّه ليدفع بمن يصلّي من شيعتنا عمّن لا يصلّي ولو اجتمعوا على ترك الصلاة لهلكوا
به درستى كه خداوند به واسطه نمازگزاران شيعه، بلا را از كسانى كه نماز نمى خوانند،
دفع مى كند. زيرا اگر همه شيعيان نماز را ترك كنند، هلاك مى گردند».
اصول كافى، ج 2، ص 451
از ويژگي هاي حکومت حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف اين است که:
آن حضرت بر همه جهان از شرق وغرب، خشکي ودريا، کوه ودشت، تسلط مي يابد،
چنان که امام هادي عليه السلام در مژده خود به حضرت نرجس سلام الله عليها فرمود:
(مژده باد به تو، به فرزندي که بر همه دنيا از شرق وغرب حاکم ومالک مي شود).(1)
طبق حديث ديگر، رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم فرمود:
(به زودي خداوند متعال سُنّتش را در وجود فرزند قائم عجل الله تعالي فرجه الشريف
جاري مي سازد، ودست حکومت او را بر شرق وغرب جهان مي گستراند، به طوري
که هيچ راه وجايي از دشت وکوه که ذوالقرنين به آنها دست يافت، باقي نمي ماند،
مگر اين که بر آنها دست مي يابد، وخداوند گنج ها ومواد زمين براي او از درون زمين
خارج مي سازد، وبا ترسي که بر دل هاي دشمنان مي افکند، او را ياري مي کند،
پس سراسر زمين را همان گونه که پر از ظلم وجور شده، پر از عدل وداد مي کند).2
2-کمال الدين، ص394
مقام حضرت امام مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف از امامان پيشين، از امام سجّاد
عليه السلام تا پدر بزرگوارش، برتر است، چنان که، از احاديث استفاده مي شود، درميان
چهارده معصوم عليهم السلام، از نظر درجه برتري، نخست رسول خداست، سپس امير
مؤمنان وفاطمه زهرا سلام الله عليها وامام حسن وامام حسين عليهماالسلام وپس از
اينها حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف وبعد از امام مهدي عجل الله تعالي
فرجه الشريف امامان ديگر از امام سجّاد عليه السلام تا امام حسن عسکري عليه السلام
مي باشند.
(إِنّا غَیْرُ مُهْمِلینَ لِمُراعاتِکُمْ، وَلا ناسینَ لِذَکْرِکُمْ، وَلَوْلا ذلِکَ لَنَزَلَ بِکُمُ الَّلأْواءُ وَاصْطَلَمَکُمُ الاَْعْداءُ)
ما در رسیدگى و سرپرستى شما کوتاهى و اهمال نکرده و یاد شما را از خاطر نبرده ایم
که اگر جز این بود، دشوارى ها و مصیبت ها بر شما فرود مى آمد و دشمنان، شما را ریشه
کن مى نمودند. (بحارالأنوار، ج53، ص175، ح7)
حضرت(علیه السلام) دو توقیع براى شیخ مفید(رحمه الله) صادر فرموده است. در توقیع اول، حضرت
به شیعیان خود این بشارت را مى دهد که شما، دائماً، تحت نظر و مراعات ما هستید و هرگز
فراموش نمى شوید از این رو، از خطر دشمنان در امانید. شیعه به سبب ظلم ستیزى و پیروى
از حق و حقیقت، دائماً، مورد تعرض حکام جور و معاندان و مخالفان بوده است; لذا، به کسى
نیاز دارد که در سختى ها و گرفتارى ها او را یارى کند و از نابودى نجاتش دهد. در این توقیع،
حضرت(علیه السلام) این بشارت را به شیعه مى دهد که با وجود غایب بودنم، شما را حمایت
مى کنم و هرگز نمى گذارم نقشه ى دشمنان حق و حقیقت به ثمر نشیند و مذهب شیعه و
شیعیان نابود شوند. گره گشایى هایى که حضرت در طول دوران امامت خویش انجام داده،
نمونه هایى رسا براى صحت وعده ى حضرت است.
بسياري درباره مهدي (عجل الله فرجه) از طرق اهل سنّت با سندهاي صحيح و
مستفيض در دست است که نمي توان در آن ها تشکيک کرد، چنان که از طرق شيعه
اماميه نيز چنين رواياتي رسيده است.
(عبد الرحمن ابن خلدون) - از دانشمندان قرن نهم هجري - صاحب (مقدمه) مشهوري
که بر کتاب (اَلْعِبَر)نوشته، مي گويد:
(بدان که مشهور اهل اسلام در طول اعصار بر اين عقيده اند که به ناچار در آخرالزمان
مردي از اهل بيت ظهور خواهد کرد که دين را تأييد کند وعدالت را ظاهر سازد ومسلمانان
از وي پيروي کنند. او بر ممالک اسلامي استيلا خواهد يافت ونام مقدّسش (مهدي (عجل
الله فرجه)) است. خروج دجّال وحوادث ديگر پس از آن، واين که (عيسي (عليه السلام))
در پي او خواهد آمد ودجّال را خواهد کشت يا با او خواهد آمد ودر کشتن دجّال ياور وي
خواهد بود ودر نمازش به مهدي (عليه السلام) اقتدا خواهد کرد از نشانه هاي ثابت
ظهور است که در منابع روايي صحيح ذکر شده است).
مقدمه ابن خلدون،ص311
در روايت آمده، رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم فرمود: در شب معراج، خداوند به
من خطاب کرد وچنين فرمود: (وبه تو عطا کردم اين راکه از نسل او (علي) يازده هدايت
شده، آشکار کنم که همه آنها از نسل تو از ناحيه حضرت زهرا سلام الله عليها هستند،
که آخرين آنها مردي است، که حضرت عيسي بن مريم سلام الله عليها پشت سر او
نماز مي خواند، او سراسر زمين را همان گونه که پر از ظلم وجور شده، پر از عدل وداد
مي کند، من به وسيله او مردم را از هلاکت نجات بخشم، به وسيله او آنها را از گمراهي
به سوي هدايت آورم، به وسيله او نابينا را بينا، وبيمار را شفا دهم).
به خداوند عرض کردم: (اي خداي من، واي سرور ومولاي من، اين موهبت در چه
زماني رخ مي دهد؟)
سيد بن محمّد حِمْيَري در ضمن حديث طولاني مي گويد: به امام صادق عليه السلام عرض
کردم: (اي پسر رسول خدا، رواياتي از پدران شما در مورد عصر غيبت، وصحت وقوع آن،
به ما رسيده است، به من خبر بده در مورد کدام يک از شما واقع مي شود؟).
امام صادق عليه السلام در پاسخ فرمود: (غيبت در مورد ششمين فرزند از نسل من،
قرار مي گيرد وآن دوازدهمين امام هدايت است که بعد از رسول خدا هستند، که نخستين
آنها اميرمؤمنان علي عليه السلام است، وآخرين آنها قائم به حق است، که ذخيره خدا در
زمين وصاحب الزّمان است، به خدا سوگند اگر حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف
در عصر غيبت خود، به اندازه عمر نوح پيامبر که در ميان قومش زيست، باقي بماند از دنيا
نمي رود تا ظهور کند، وسراسر زمين را همان گونه که پر از ظلم وجور شده پر از عدل
وداد کند).
کمال الدين، ص321
فرا رسیدن ولادت با سعادت نبی مکرم اسلام و امام ششم شیعیان حضرت امام صادق
علیه السلام رو به همه شما ها تبریک عرض میکنم
رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم فرمود: (علي از من است، ومن از علي هستم، علي
همسر دخترم، پدرِ نوه هايم حسن وحسين است. آگاه باشيد، خداوند متعال، من وآنها را حجت
هاي خود بر بندگانش قرار داده واز نسل حسين عليه السلام اماماني قرار داده که آنها
براي اجراي فرمان من قيام مي کنند، ووصيّت مرا حفظ مي نمايند، نهمين آنها قائم خاندان
من است، که مهدي امت من است، وشبيه ترين انسان ها در شکل وقيافه وگفتار وکردار
به من مي باشد، بعد از غيبت طولاني، ظهور مي کند، که دراين مدت مردم در حيرت گمراه
کننده به سر مي برند، آن حضرت، پس از ظهور، فرمان خدا را اعلان مي کند، ودين خدا را
آشکار سازد، از ناحيه خداوند وفرشتگانش ياري وتأييد مي شود، پس سراسر زمين را
همان گونه که پر از ظلم وجور شده، پر از عدل وداد نمايد)
کمال الدين: ص 245
يکى از علايم ظهور امام مهدى (عجل الله فرجه) که وقوعش حتمى وقطعى شمرده شده
است، خروج سفيانى است.
اخبار ورواياتى که بر وجود وخصوصيات او دلالت دارند، بدين ترتيب مى باشند: حتمى بودن
خروج او: امام صادق (عليه السلام) فرموده است: (پيش از قيام قائم (عليه السلام) پنج
علامت حتمى مى باشد: يمانى، سفيانى، صيحه آسمانى، قتل نفس زکيه، وفرو رفتن
سرزمين بيدا).(1)
تمام النعمه، شيخ صدوق، ص 605
سؤالى مطرح است و آن اين كه آيا به واسطه طولانى شدن غيبت امام عصر(عليه السلام)
شيعيان دچار شكّ و ترديد نسبت به آن حضرت مى شوند؟
در پاسخ اين پرسش بايد بگوييم: چنانكه از روايات پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم)
و ائمه معصومين(عليهم السلام) استفاده مى شود، چنين نيست كه تمام شيعيان دچار
شكّ و ترديد شوند. زيرا شواهد تاريخى نيز نشان مى دهد كه معمولا در مسايل اعتقادى
و ايمان به خدا و پيامبران الهى، گر چه در مواردى تعداد زيادى از دين و اعتقادات صحيح
منحرف مى شدند، لكن چنين نيست كه به طور كلّى در همه افراد، ارتداد حاصل شود
و همگان به انحراف كشيده شوند; بلكه هميشه عدّه اى ـ اگر چه اندكى از آنها ـ بر دين
و اعتقادات صحيح باقى مى مانند.
«إنّ لصاحب هذا الأمر غيبة، المتمسّك فيها بدينه كالخارط للقتاد ـ ثمّ قال هكذا بيده ـ ثم
قال: فأيّكم يمسك شوك القتاد بيده؟ ثمّ أطرق مليّاً، ثمّ قال: إنّ لصاحب هذا الأمر غيبة،
فليتّق اللّه عبد و ليتمسّك بدينه».
(اصول كافى، ج 1، 335 )
«كسى كه بخواهد در زمان غيبت صاحب الأمر(عليه السلام) به دين خود چنگ بزند و
به لوازم ديندارى ملتزم باشد، مانند كسى است كه بخواهد با كشيدن دست، خارهاى
درخت قتاد را بكَند. سپس حضرت فرمودند: كدام يك از شما مى تواند خارهاى درخت
قتاد را با دست بگيرد؟
بعد فرمودند: به درستى كه براى صاحب اين امر، غيبتى است كه بايد بنده خدا، تقوا و
پرهيز كارى را پيشه خود سازد و به دينش چنگ زند».
آن هنگام که خدا ابليس را به سجده آدم امر کرد، ابليس تکبر نموده از خدا خواست که او
را از اين فرمان معاف داشته در عوض، عبادتي کند که هيچ کس خدا را آن گونه عبادت
نکرده باشد! خداوند در پاسخ او فرمود: عبادت آن است که من فرمان مي دهم نه آن که
تو مي خواهي(1) يعني عبادت، اطاعت فرمان خدا است، وتنها به سجده رفتن وتضرع
نمودن عبادت نيست. نماز ودعا به شرطي عبادت است که در اطاعت از فرمان خدا
باشد. امام صادق عليه السلام فرمودند: به خدا قسم اگر ابليس پس از نافرماني و
تکبر از اطاعت دستور خدا، به مقدار عمر دنيا بر خدا سجده مي کرد، براي او سودي
نمي داشت وخدا از او نمي پذيرفت، مگر اينکه او طبق فرمان خدا بر آدم سجده
مي کرد.
(1)سوره حجرات: 14.
حسن بن فضل يمنى مى گويد:
مى خواستم به شهر سامرا سفر نمايم که هديه ى از ناحيه مقدسه حضرت (عليه السلام)
به دستم رسيد، اين هديه کيسه ى بود که چند سکّه طلا ودو دست لباس در آن بود. وقتى
به آن هديه به ظاهر مختصر نگاه کردم ديدم حسّ خود بزرگ بينى در من برانگيخته شد
وبا خود گفتم: آيا من، در نزد حضرت (عليه السلام) همين مقدار ارزش دارم!؟ به همين
جهت (با بى شرمى) هديه را بازگرداندم.
