در كتاب (ارشاد) از امام صادق (عليه السلام) روايت شده است كه فرمود: (وقتى ظهور حضرت

مهدى (عليه السلام) نزديك شود در جمادى الاخر وده روز از رجب، بر مردم باران مى بارد، بارانى

كه مردم مانند آن نديده اند وخداوند بوسيله آن باران، گوشت مؤمنين را وبدنهايشان را در قبر

مى پروراند).

در كتاب (غيبت) شيخ فضل بن شاذان از امام رضا (عليه السلام) روايت شده كه فرمود: (در شب

بيست وسوّم ماه رمضان به اسم حضرت قائم ندا كنند ودر روز عاشورا قيام كند.

واز آن ندا هيچ خفته اى نمى ماند مگر آنكه بيدار شود وبرمى خيزد ومى ايستد وايستاده اى

نمى ماند مگر آنكه بنشيند ونشسته اى نمى ماند مگر آنكه روى دو پاى خود برخيزد.

آن ندا، نداى جبرئيل است وبه مؤمن در قبرش خواهند گفت كه: صاحب تو ظهور كرد پس اگر مى

خواهى به او ملحق شو واگر مى خواهى بمانى، در جاى خود بمان).

ونيز از آن حضرت روايت شده كه فرمود: (وقتى حضرت قائم ظهور كرد ووارد كوفه شد، خداوند از

پشت كوفه يعنى وادى السّلام، هفتاد هزار صدّيق را مبعوث مى كند كه از اصحاب وياران او مى شوند).

در بحار از بهاء الدّين سيّد على بن عبدالحميد از حضرت على (عليه السلام) روايت كرده كه:

(خداوند اصحاب كهف وسگ ايشان را مبعوث خواهد كرد).

سيّد على بن طاووس از حضرت صادق (عليه السلام) روايت كرده است كه فرمود: (هر كس خدا را

چهل صبح به اين عهد (دعاى عهد) بخواند، از انصار حضرت قائم خواهد بود، پس اگر پيش از ظهور

آن حضرت مُرد، خداوند او را بعد از ظهور از قبرش بيرون مى آورد) ودعا معروف است واوّل آن اين است:

(اللّهم ربّ النّور العظيم وربّ الكرسى الرّفيع)