بر حسب روايات واحاديث شريفه، وقتي حضرت صاحب الامر عليه السلام ظاهر مي شوند، نخست

سيصد وسيزده نفر از خواص اصحاب آن حضرت در مکه معظمه حاضر خدمتش مي گردند ووقتي عده

اصحاب واجتماع کنندگان به ده هزار نفر رسيد از مکه خارج مي شوند.(8)

واما غلبه آن حضرت وحکومت جهاني اسلام، ممکن است بطور اعجاز وخرق عادت انجام يابد و

ممکن است با فراهم شدن اسباب وعلل ظاهري باشد وممکن است به هر دو نوع واقع شود،

چنانکه پيشرفت وغلبه پيغمبر اکرم صلي الله وعليه و‌آله وقواي اسلام به هر دو نوع بود.

اما بطور اعجاز وخرق عادت، محتاج به توضيح نيست که حصول چنين غلبه مطلق براي آن حضرت،

به خواست خداوند، امري است ممکن ومعقول وبا وعده هاي صريح وبشارتهاي حتمي که در

قرآن مجيد واحاديث متواتر داده شده، بدون شبهه حاصل خواهد شد وخداوند به مصداق آيه

(کم من فئة قليلة غلبت فئة کثيرة باذن الله)(1)  (چه بسيارند گروه اندکي که به اذن خداوند،

بر گروه بسياري چيرگي مي يابند).

آن حضرت، اصحابش وعموم بندگان شايسته خدا را بر تمام ملل غالب وحاکم، ووارث ومالک ارض

قرار مي دهد.

واز لحاظ اسباب، وعلل ظاهري هم اگر موضوع را بررسي کنيم، حصول چنين فتح وغلبه وتشکيل

آن حکومت الهي ممکن وعملي خواهد بود؛ زيرا آن حضرت در موقعي ظهور مي کند که اوضاع و

احوال اجتماعي واخلاقي وسياسي کاملاً مساعد باشد.

در آن موقع همه ملل از مدنيّت معنوي واخلاقي محروم، ودشمني وکينه وظلم وتجاوز، همه را

نسبت به يکديگر بدبين واز هم جدا ساخته واتحاد، وحدت، همفکري وهمکاري، به کلي از ميان

بشر رخت بر بسته واز اينکه کسي بتواند بدون مدد غيبي جامعه را رهبري کند، همه مأيوس

مي گردند وخلاصه همه با هم در مبارزه وجنگ وستيز وهمه از وضع خود ناراضي، واز مکتبهاي

مختلف که عرضه مي شود نااميد بوده ومنتظر تغيير رژيم وانقلاب وعوض شدن اوضاع، وکنار

رفتن زمامداران خدانشناس وبرداشته شدن مرزها والغاي تجزيه ها وتقسيمها مي باشند.

در يک چنين موقعيتي، حضرت صاحب الزمان ـ أرواح العالمين له الفدا ـ واصحابش، با نيروي

ايمان واخلاق حسنه وبا نجات بخش ترين برنامه هاي عمراني واقتصادي وعدالت اجتماعي،

براي انقلاب ودعوت به قرآن واسلام، قدم به ميدان مي گذارند وآن نهضت الهي ودعوت روحاني را

شروع مي کنند ومردم را بسوي خدا واحکام خدا وزندگي برابري وبرادري، عدل وامنيت، صفا ووفا،

راستي ودرستي ونظم صحيح، مي خوانند وخود واصحابش، نمونه همه فضايل بشري مي باشند

وبا نيروي ايمان واستقامت وپشتکار وهمتي که مخصوص مؤمنان ثابت قدم است، هدف ومقصد

خود را تعقيب مي نمايند.

معلوم است اين جمعيت با آن برنامه ها ووضع کار، در آن دنياي پرآشوب وغرق در طوفان گرفتاريها

وفشارها، دلها را به خود متوجه نموده وفاتح وپيروز وموفق مي شوند وهيچ نيروئي نمي تواند در

برابر آنها مقاومت کند.

وشاهد اين حقيقت، همان ظهور رسول اکرم صلي الله وعليه و‌آله وپيشرفت سريع دين اسلام و

فتوحات محير العقول مسلمين در قرن اول اسلام است، که يکي از علل ظاهري آن پيروزيهاي پي

در پي ودرهم شکسته شدن ارتش هاي انبوه دولت شاهنشاهي ايران وامپراطوري روم، فساد

اوضاع اجتماعي واداري ايران وروم بود که مردم اين کشورهاي پهناور را براي قبول يک دعوت صحيح

وحکومتي متکي به مباني عدالت ومساوات آماده کرده بود.

وقتی چنین حکومتی که شعارش مصداق این آیه شریفه باشد

(همانا خدا فرمان به عدل واحسان وبه عطا وبذل به خويشان امر مي کند واز کارهاي

زشت ومنکر وظلم نهي مي کند).(2)

و یا این آیه شریفه رو بشنوند (3)

(اي مردم ما همه شما را نخست از مرد وزني آفريديم، آنگاه شعبه هاي بسيار وفرق

مختلف گردانيديم تا يکديگر را بشناسيد، بزرگوارترين شما نزد خدا پرهيزکارترين شما است).

و آیات دیگری رو با این مضمون از دولت امام زمان بشنوند حتما مردم جذب این دین و این حکومت

میشوند  و با استقبال ایمان آورده و راه را روی پیشرفت باز میکند



(1) نهج البلاغه، حکمت 147

(2) سوره آل عمران آيه64.
(3) سوره نحل آيه90.