در كتاب (كافى) از حضرت صادق (عليه السلام) روايت شده كه اين آيه را فرمودند:

(سنريهم آياتنا فى الافاق وفى انفسهم حتّى يتبيّن لهم انّه الحقّ).

( بزودى نشانه هاى خود را در اطراف جهان ودر درون جانشان به آنها نشان مى دهيم

تا براى آنان آشكار گردد كه او حقّ است). فصلت :53.

ودر تفسير آن به آيات ونشانه هاى قبل از ظهور آن حضرت وقيام ايشان اشاره شده است.

وفرمود كه: (آن مسئله، از نزد خداوند عزّوجلّ حقّ است كه خلق آن را مى بينند وحتماً آن جناب

خروج خواهد كرد). وآن آيات ونشانه ها بسيار است وذكر كرده اندنزديك به چهار صد نشانه

مى رسد ودر كتاب (غيبت) بعضى از آنها ثبت شده است.

يكى از اين نشانه ها، سُرخى آسمان است كه در بسيارى از روايات نيز آمده است وبه روايت

نعمانى از امير المؤمنين (عليه السلام) نقل شده است كه: (آن سرخى، اشك چشم حاملان

عرش بر اهل زمين است). 

(زراره) از امام صادق (عليه السلام) روايت است كه فرمود: (منادى به اسم قائم (عليه السلام)

ندا مى كند). گفت: (پرسيدم آيا اين ندا براى افراد خاصى است يا براى عموم مردم است؟)

فرمود: (براى عموم مردم است وهر قومى به زبان خودش مى شنود).

در كتاب (غيبت) نعمانى از امير المؤمنين (عليه السلام) روايت شده است كه فرمود:

(منادى از آسمان ندا مى كند كه: اى گروه مردم! امير شما فلان است وآن مهدى است

كه زمين را آنگاه كه از ظلم وستم پر شده، از عدل وداد پر مى كند).

در تفسير عياشى از امام باقر (عليه السلام) روايت شده كه در حديثى طولانى به جابر فرمود:

(اگر اين نشانه ها بر شما مشتبه شد، صدايى كه از آسمان به اسم او وبه امر او مى آيد بر شما

مشتبه نخواهد شد).

در كتاب (غيبت) نعمانى از آن حضرت روايت است كه مى فرمود: (منادى از آسمان به اسم قائم

(عليه السلام) ندا مى كند وكسى كه در مشرق ومغرب است مى شنود واز ترس اين صدا،

خوابيده اى نمى ماند مگر اينكه بيدار مى شود وايستاده اى نمى ماند، مگر اينكه مى نشيند

ونشسته اى نمى ماند، مگر اينكه مى ايستد).

وفرمود كه: (آن صدا از جبرئيل است واين واقعه در شب جمعه، بيست وسوّم ماه رمضان رخ مى دهد).

اخبار بسيار زيادى در اين زمينه وجود دارد بطورى كه اين روايات از حدّ تواتر هم گذشته وهمه آنها اين

موضوع را از واجبات وامرى لازم دانسته اند.

شيخ طوسى در كتاب (غيبت) خود از سيف بن عميره روايت كرده است كه گفت: نزد منصور بودم،

شنيدم كه مى گفت: (اى سيف بن عميره! چاره اى نيست از منادى كه به اسم مردى از فرزندان

ابيطالب، از آسمان ندا كند).

گفتم: (يكى از مردم نيز اين را روايت كرده است).

گفت: (قسم به آن كه جانم در قبضه قدرت اوست، گوشم شنيد كه مى گفت: (منادى به اسم

مردى از آسمان ندا مى دهد).

گفتم: (يا امير المؤمنين! هرگز حديثى مانند اين نشنيدم).

گفت: (اى شيخ! اگر چنين باشد ما اوّل كسى هستيم كه دعوت او را اجابت مى كنيم وآگاه باش

كه او يكى از پسرعموهاى ماست). گفتم: (كدام پسر عموى شما؟)

گفت: (مردى از فرزندان فاطمه (سلام الله عليها)).

آنگاه گفت: (اى شيخ! اگر اين خبر را از ابى جعفر، محمّد بن على نشنيده بودم، اگر همه دنيا

هم به من مى گفتند قبول نمى كردم، ولى كسى كه خبر را از او شنيدم محمّد بن على است).